پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر محلول‌پاشی عنصر روی و تنظیم‌کننده رشد اکسین (ایندول بوتریک اسید) بر غلظت دو هورمون اکسین و آبسیزیک اسید در دو بخش هوایی و ریشه گیاه ذرت انجام شد. آزمایش در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و هشت تیمار محلول‌پاشی در مرحله رشد رویشی (شامل ترکیبات مختلف عنصر روی و تنظیم‌کننده رشد اکسین) در سال 1385 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی ورامین به اجرا در آمد. نتایج نشان داد که نوع ترکیبات عنصر روی و تنظیم‌کننده اکسین موجب افزایش غلظت هورمون‌های اکسین و آبسیزیک اسید در هر دو بخش هوایی و ریشه شد. همچنین وزن تر و خشک ریشه و بخش هوایی افزایش یافت. از نتایج مهم این تحقیق این است که در اثر تیمارهای محلول‌پاشی، تغییرات غلظت دو هورمون اکسین و آبسیزیک اسید در بخش هوایی گیاه (برگ‌ها) به طور موازی صورت گرفت. مشابه این حالت در غلظت دو هورمون در ریشه با ضریب همبستگی پایین‌تر و غیرمعنی‌دار نیز مشاهده گردید.

برای تعیین اثرات چند بستر کشت روی رشد، عملکرد و کیفیت خیار گلخانه¬ای و نیز امکان استفاده از پوسته¬برنج در کشت-هاي بدون خاک، آزمایشی با استفاده از چهار بستر پیت، پرلیت، مخلوط پرلیت+پوسته¬برنج (1:1 حجمی) و پوسته¬برنج خالص در طی فصل کشت پاییزه سال 1382 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان به اجرا درآمد. نتایج نشان داد که بسیاری از پارامترهای رشد و عملکرد به طور معنی¬داری تحت تاثیر بسترهای کشت قرار گرفت. بیشترین ارتفاع گیاه (78/3 متر)، وزن تر اندام هوایی (53/0 کیلوگرم)، عملکرد کل (78/9 کیلوگرم در متر مربع)، تعداد میوه در متر مربع (38/102) و میانگین وزن میوه در هر بوته (33/95 گرم) از بستر پیت بدست آمد و کمترین ميزان اين صفات به ترتیب با 3/3 متر، 41/0 کیلوگرم، 95/5 کیلوگرم، 06/69 میوه در متر مربع و 68/84 گرم مربوط به بستر پوسته¬برنج خالص بود. اختلاف معنی¬داری بین دو بستر پرلیت و مخلوط پرلیت+پوسته¬برنج از نظر صفات ذکر شده مشاهده نگردید. هم¬چنین صفات کیفی میوه نظیر طول، قطر و مواد جامد محلول میوه تفاوت معنی¬داری بین بسترهای مورد آزمایش نشان نداد. به طور کلی نتایج حاکی از این بود که بستر مخلوط پرلیت+ پوسته¬برنج را به دلیل عملکرد قابل توجه (13/8 کیلوگرم در متر مربع) و ارزان بودن آن نسبت به پیت و حتی پرلیت خالص می¬توان به عنوان بستر کشت بدون خاک توصیه کرد.